حکایت این روزهای اقتصاد ایران

در چند هفته اخیر بازار ارز رسمی کشور شاهد نوعی چپاول و غارت بود.

 شرکت هایی برای تامین برخی از کالاها از بانک مرکزی ارز دولتی دریافت کردند اما اینگونه نشد و شاهد نوعی غارت و پولشویی بودیم.

 به راستی چرا این اتفاق افتاد!؟ دلایل عدیده ای از جمله شرایط تحریم، عدم نظارت نهادهای مسول، عدم شفافیت در نطام اقتصادی، سیاسی و .... کشور وجود دارد اما من می خواهم از زاویه ای دیگر به این موضوع بپردازم. 

❇️ #اینگلهارت معتقد است که فرایند توسعه و بویژه توسعه ی انسانی با توسعه ی اجتماعی _ اقتصادی آغاز می شود. در مرحله ی اول انتقال از جامعه کشاورزی به صنعتی اتفاق می افتد که در این مرحله علاوه بر این که دانش اندوزی، افزایش کالا، کاهش محدودیت های مادی و دسترسی به اطلاعات اتفاق می افتد حس"امنیت زیستی" نیز افزایش می یابد.

 روند افزایشی "#حس_امنیت_زیستی"، موجبات آرامش فکری اعضای جامعه و به تبع آن تلاش در جهت گذر از جامعه صنعتی به پساصنعتی را فراهم خواهد ساخت همان جامعه ای که دیگر مبتنی بر تولید کالا نیست بلکه به نوعی مبتنی بر تولید اطلاعات است.

♦️بنظر می رسد که نظام سیاسی ما پس از ۴ دهه هنوز نتوانسته که برای افراد جامعه "حس امنیت زیستی" را فراهم آورد (چه رسد به ایجاد حس امنیت وجودی) چرا که اگر چنین بود بقول اینگلهارت و ولز، ارزش های "ابراز وجود" می بایست خود را نشان می داد. به این معنا که باید کنش مردم در بستر واقعی جامعه (نه در فضای مجازی) به اشکال مختلف شکل می گرفت که این گونه نشده است.

🔻 بنابراین عدم توفیق در ایجاد و روند رو به بهبود "حس امنیت زیستی" در جامعه، اغلب کارگزاران و مدیران رده های مختلف کشور را بر آن داشته تا در دوران مسولیت، بیشتر بفکر بستن بار و بنه ی خود باشند تا خدمت به مردم و کشور. و این اتفاق شاید بیانگر آن باشد که خود کارگزاران بیشتر از عامه ی جامعه احساس عدم "امنیت زیستی" می کنند.

🔺 ازین رو، برای بهبود وضعیت توسعه ای در کشور بهبود حس"امنیت زیستی" ضروری است چرا که با فراهم نمودن آن می توانیم به فکر حرکت و پیشرفت به سوی جامعه ای باشیم که "طبقه ی خلاق" آن را می سازد، سرمایه اش اطلاعات است و آحاد جامعه از "امنیت وجودی" برخوردار خواهند بود. محمد باسره به نقل از کانال توسعه اقتصادى و اجتماعى