نگاه مثبت

جنبه های مثبت دیدگاه دکتر عظیمی

1-      فروتنی و سخت کوشی دکتر عظیمی برای توسعه علمی کشور سرمشق و مثال زدنی است و دغدغه های ایشان، تلاش در جهت توسعه متوازن کشور بوده و معتقد بود نظام اقتصادی باید به سوی توسعه عدالت اجتماعی حرکت کند.

2-      به برنامه های توسعه درون زا معتقد بود.

3-      ایشان معتقد بودند که برای وصول به غایت توسعه پایدار، در مرحله اول باید چالش ها و موانع فراروی توسعه در هر زمینه مشخص شود و سپس برنامه های اجرایی متناسب با آنها تنظیم، تصویب و پیاده شود.

4- وی چالش های جامعه ایران را با تأکید بر اقتصاد مطرح کرد.

5- دکتر حسین عظیمی نشان داد که ذهنی فوق العاده سیستماتیک دارد و موضوع و دغدغه اصلی ایشان توسعه نیافتگی ایران و مدارهای توسعه نیافتگی بود.

6- دکتر عظیمی کاهش فقر و توزیع عادلانه درآمد را نشان توسعه پایدار می دانست.

7- گرایش به توسعه اجتماعی او را از نئوکینزگرایان جدا می کند، از این جهت به نقش دولت در ایفای عدالت اجتماعی اهمیت می داد و اعتقاد داشت برخی مداخله های دولت می تواند اقتصاد را متحول کند و معتقد بود توسعه یافتگی نصیب دولت ها است، باید علت عقب ماندگی را نیز در آنجا جست و جو کرد.

 

نکته قابل تأمل

تأکید وی بر فرهنگ و تغییر آن به عنوان بنیان توسعه دیده می شد و بنابر اهمیت فرهنگی خود، صرفاً به نقش مؤثر عوامل فرهنگی در توسعه پرداخته است. و توجه محض به عوامل فرهنگی سبب شده که تأثیر عوامل اقتصادی – اجتماعی، شاید به تعبیری بتوان گفت که باید حفظ هویت فرهنگی و تقویت عوامل مثبت در باورهای مردم، و تلاش در جهت ایجاد مبانی لازم جهت خلق علوم و تکنولوژی مدرن در داخل کشور، به تدریج کلیه مشکلات توسعه نیافتگی از میان می رود، ولی مسئله حساسیت زمان و لزوم طی دوران گذار در کوتاه ترین زمان ممکن مطرح است و از این رو توجه به عوامل اجتماعی مؤثر در روند توسعه و هم چنین به هر دو بعد توسعه درون زا و همه جانبه و توجه به ساختار و کارکرد جامعه ( اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، جغرافیایی، سیاسی و مدیریتی ) ضرورت می یابد.