امانیسم
ادامه بحث گذشته ....
مرحله سوم : سنت حسنه ی دینی
پس از سنت الهی ( قرآن ) ، دیگر میراث پیامبر اسلام (ص) ، یعنی عترت ، مبنای سنت حسنه ی دینی هستند . در واقع تجلی قرآن کریم و قرآن مجسم ، خود 14 معصوم (ع) محسوب می شوند . سیره و روش این 14 تن ، سنت حسنه ی دینی است که از محمدیت تا مهدویت را دربر می گیرد .
مرحله چهارم : تعالی
حرکت و هجرت از مبدأیی
به نام سنت سیئه ، در سبیل و صراطی به نام سنت الهی ( قرآن ) و سنت حسنه ی دینی ( عترت
) ، به مقصدی منتج می شود که حوزه ی آن ، تعالی نام دارد . تبلور تعالی یافتگی در توحید
است که در این مرحله ، خدایی اندیشی ، خداگرایی و خدایی سازی فرد و جامعه محقق
می شود . در ابروادی خداگرایی ، نیل به تعالی و قرب الهی ، مقصد است . هجرت از مبدأ
سنت سیئه ، به مقصد تعالی ، هجرتی انفسی است که صیرورت و شدن انسان از انحطاط به استعلا
را در دارد و غایت آن « رضایت » خداست .
نسبت شناسی سوپرپارادایم امانیسم با ابروادی خداگرایی
سوپرپارادایم امانیسم وابروادی خداگرایی ، مانند دو مبدأ متفاوت به سوی دو مقصد متقابل در حرکت هستند یا به مانند یک اتوبان دو طرفه محسوب می شوند که هر یک بر مسیر یک سوی اتوبان مالکیت دارند . لذا کاملاً از یکدیگر متباین بوده و ساکن و سالک هر وجه و سوی این اتوبان ، با رهرو وجه دیگر آن در تمایز مقصد ره می پویند . [1]
