جامعه ی مدنی
هرم جامعه مبتنی بر پارادایم امانیسم ، جامعه ی مدنی [1] را بر می تابد . در چنین جامعـه ای ملت چینی ، براساس سرمایه های انسانی صورت می پذیرد . در جامعه سازی مدرن ، سرمایه ی انسانی [2] ، سه بخش عمده دارد :
1 ـ سرمایه ی مادی Financial Capital :
مردم در جامعه ی مدنی نسبت به ثروتی[3] که دارا هستند و یا نسبت به ثروتی که تولید می کنند ، سرمایه ی مادی را ایجاد می کنند ، این سرمایه زیربنای سرمایه های انسانی است و معیار سنجش و اندازه گیری سایر سرمایه ها محسوب می شود .
2 ـ سرمایه ی علمی Scientific Capital :
سرمایه ی علمی در جامعه ی مدنی عموماً نسبت به تولید سرمایه ی مادی ارزشیابی می شود .
3 ـ سرمایه ی اجتماعی Social Capital :
سرمایه ی اجتماعی روبنای سرمایه های انسانی است . غرب به دلیل فروپاشی مناسبات خانواده از یک سو و رشد تفرد [4] از سوی دیگر ، در ساختار اجتماعی خود در نیم قرن اخیر با بحران سرمایه ی اجتماعی رو به روست .
دولت چینی بر مبنای دو ایدئولوژی شاخص سوسیالیسم و لیبرالیسم ، در جامعه ی مدنی شکل می گیرد . « دموکراسی » [5] یا حاکمیت مردم بر مردم ، در قالب سوسیال ـ دموکراسی و لیبرال ـ دموکراسی بهترین شکل ساختار سیاسی در این حکومت ها محسوب می شود .
مرحله ی نظام چینی در جامعه ی مدنی ، نیز مبتنی بر سیستم های سکولار است . چنین سیستم هایی بر مبنای هنجارهای اجتماعی و عرفی طراحی شده و در جامعه ارزش های دنیوی و سکولار را نهادینه می کنند. این سیستم ها حلقه ی اتصال حاکمان غیرمتدین در رأس هرم با مردم غیرمتدین در قاعده ی هرم هستند . ادامه ی روند نظام چینی در قاعده ی هرم ، صنف بندی مردم در قالب سازمان های غیردولتی [6] را رقم می زند که مهـم ترین کارکرد جامعـه ی مدنی محســوب می شود . دو مؤلفه ی اساسی در نظـام چینـی این جامعه ، میزان « مشارکت » مردم در حکومت و « اعتماد » مردم به حکومت برمبنای مشارکت است .
تعداد سیستـم های هر جامعه ی مدنی ، نسبت به پیچیـدگی هر جامعه ، متغیــر است . ایالات متحده با بیشترین تعداد سیستم های اجتماعی و حکومتی ، پیچیده ترین ساختار حکومتی را داراست .