جامعه شناسی فرهنگی ١٧

خلق

اصطلاح انبوه خلق نخستین بار در قرن 19 به وسیله گوستاولوبون عنوان شده است. و منظور از آن عده ای از افراد هستند که تحت تاثیر محرک واحدی گرد هم آمده و میان آنها مجاورت مکانی پیدا شده است . مثلا گروهی از مردم که در خیابان عبور می کنند ناگهان بر اثر حادثه ای مانند انفجار گازدر یک کارگاه، تصادف شدید یا غیره به دور هم جمع می شوند و تحت تاثیر محرک واحدی دچار هیجانات و احساسات شدیدی می شوند و این هیجانات و احساسات به حدی است که افراد دیگر را هم تحت تاثیر قرار می دهد و آنها را تحریک می کند . انبوه خلق ابتدائی ترین و ناپایدارترین گروه اجتماعی است که دارای ویژگیهای زیر است: وجود ارتباط یا تماس موقت و قابل از هم گسیختگی میان افراد./ گروه شکل یا سازمان منسجمی ندارد. / افراد تابع احساسات و هیجانات آنی هستند. / در اغلب موارد عقل و منطق کافی بر انبوه خلق حکومت نمی کند. / افراد در این موقعیت فرصت مطالعه و تفکر کافی پیرامون آنچه انجام می دهند ندارند. / افراد شخصیت و مقام فردی خویش را پس از پیوستن به گروه تا حدی فراموش می کنند.

ادامه دارد ....