الزامات گردشگری پایدار ٢٤

گردشگری فرهنگی

ایران با توجه به تنوع آب‌وهوایی و سابقۀ دیرینۀ فرهنگی می‌تواند پذیرای انواع گردشگری باشد. ایران می‌تواند پذیرای انواع گردشگران فرهنگی، سلامت، روستایی، تجارت و... باشد. توسعۀ گردشگری در هر منطقه و سطحی که باشد، اعم از طبیعت‌گردی، گردشگری روستایی، گردشگری فرهنگی یا گردشگری قومی دارای اثرات مثبت و سوء اقتصادی و فرهنگی خواهد بود. تماس با گردشگران و دوستداران قومیت‌ها، درک و گفتگوی بین جوامع محلی را با مردم قسمت‌های مختلف کشور و سایر کشورها افزایش داده، سبب غنی شدن فرهنگ و تغییر دادن برخی مفاهیم و پیش فرض‌های غلطی می‌شود که به مرور در بین قومیت‌ها جا افتاده و به گونۀ یک اصل اساسی، هستی انسان‌ها را در چنبرۀ خود می‌فشارد. در واقع گردشگری فرهنگی، عشایری و قومی موضوع بکری است که می‌تواند به‌عنوان یکی از پایه‌های گردشگری ایران محسوب شود.

فرهنگ از اصلی‌ترین انگیزه‌های جابه‌جایی مردم است. بنابراین گردشگری به هر شکلی که باشد، بر جامعۀ میزبان و البته بازدید‌کننده تأثیر بسزایی خواهد داشت. گردشگری علاوه بر فرهنگ میزبان، باعث احیا و زنده شدن الگوها و میراث فرهنگی فراموش شدۀ جامعۀ میزبان می‌شود. این فرایند همواره به خواست جامعۀ میزبان نبوده، بلکه گردشگرانی که به دنبال جذابیت بیشتر هستند، گذشته‌هایی را می‌کاوند که تنها در کتاب‌های تاریخی یافت می‌شود. آنها با ورود به کشور مقصد به کاوش و مطالعه در تاریخ و فرهنگ‌های موجود می‌پردازند و تاریخ ملت میزبان را مرور می‌کنند. برایند این سفرها، دمیدن روحی تازه به میراث و هویت فرهنگی کشور میزبان خواهد بود. از این رو، ضرورت دارد به صنعت گردشگری توجه بیشتری شود تا زمینه‌های تبادل فرهنگی افزایش یابد.