الزامات گردشگری پایدار 20

ایران با برخورداری از جاذبه‌های غنی علمی ـ تاریخی ـ فرهنگی  و مذهبی بی شک می‌تواند جایگاه ممتازی در صنعت گردشگری دنیا داشته باشد و از ظرفیت‌های آن در جهت تحقق و تأمین منافع ملی بهره‌برداری نماید. این در حالی است که سهم ایران از درآمد حاصل از گردشگری در کل دنیا کمتر از 1 درصد است.

به‌رغم سهم چشمگیر صنعت گردشگری در قیاس با دیگر صنایع بزرگ مانند نفت و خودرو در اقتصاد جهان و به رغم وجود جاذبه‌های غنی گردشگری در ایران، بهره کشور از خوان گسترده گردشگری بسیار ناچیز است.این در حالی است که قرار است با توجه به چشم انداز 20 ساله جمهوری اسلامی ایران،  سهم ایران از درآمد گردشگری جهانی از 7 صدم درصد به 2 درصد در سال 1404 رشد یابد، به گونه‌ای که در سال 1404 قریب 25 میلیارد دلار از  محل حدود 20 میلیون گردشگر ورودی درآمد نصیب کشور شود (سازمان صنایع دستی، میراث فرهنگی و گردشگری، سند چشم انداز توسعه بخش میراث فرهنگی و گردشگری کشور ایران  1384 تا 1404 ).

عملکرد نامطلوب در توسعه صنعت گردشگری کشور عمدتاً ناشی از فضاسازی منفی قدرت‌های غربی بر علیه نظام جمهوری اسلامی از یک‌سو و عملکرد ناصحیح متولیان بخش بوده که خود از نگرانی نسبت به عوارض فرهنگی – اجتماعی گردشگری و آمد و شد گردشگران خارجی به داخل کشور متأثر است. این نگرانی‌ها در زمینه جذب گردشگران انبوه که بیشتر مقاصد تجاری و تفریحی را دنبال می‌کنند، اگرچه بسیار درست است و بسیاری از کشورهایی که بر جذب این دسته از گردشگران تأکید داشته‌اند از عوارض آن بر محیط زیست، فرهنگ و اجتماع به طور جدی رنج برده و می‌برند، اما تأکید بر گردشگری فرهنگی ضمن تأمین عواید پایدار فاقد عوارض فرهنگی ـ اجتماعی و زیست‌محیطی است و در تأمین اهداف و آرمان‌های نظام، به دلایل زیر از ظرفیت‌های چشمگیری برخوردار است:

1. ایران به علت برخورداری از مواهب خدادادی طبیعی و جغرافیایی و ابنیه تاریخی ـ مذهبی و همچنین عناصر فرهنگی، اجتماعی بسیار غنی، در ردیف 5 کشور پرجاذبه گردشگری به لحاظ فرهنگی قرار دارد و بنابراین مشاقان فراوانی در بین جهانگردان دارد که در آرزوی سفر به ایران و مواجهه با ویژگی‌های منحصر به فرد فرهنگی و تاریخی آن هستند، اما به دلایل متعدد از جمله نگرانی از آثار سوء گردشگری، تا کنون امکان آن به‌طور شایسته فراهم نشده است. اگر بخواهیم به میراث و هویت فرهنگی کشور توجه کرده و برای معرفی آن به گردشگران برنامه‌ریزی کنیم، می‌توانیم هرساله پذیرای گردشگران فرهنگی از سراسر دنیا باشیم. گردشگرانی که برای آموختن و کسب تجربه و درک فرهنگ‌های دیگر به سفر می‌پردازند و صرفاً به دنبال جاذبه‌های مصنوع و برنامه‌های از پیش آماده آژانس‌های مسافرتی نیستند.

2. جذب گردشگران فرهنگی کمک می‌کند از ازدحام گردشگران در سایت‌های گردشگری کاسته شود، میراث فرهنگی صدمه نبیند، از فراز و فرودهای جریانات فصلی گردشگری به این دلیل که گردشگران فرهنگی ترجیح می‌دهند در فصول مختلف به ویژه اوقاتی که گردشگران انبوه کمتر حضور دارند، سفر کنند، کاسته شود، تعداد گردشگران کمتر، ولی با سطح تحصیلات بالاتر، مدت اقامت طولانی‌تر و سازگارتر با قوانین و مقررات محلی و ملی جذب شود که جملگی با پایداری گردشگری و تناظر آن با مختصات هویت ملی و فرهنگی کشور  همراه است.

الزامات گردشگری پایدار ١٩

ادامه بحث پیشین....

اولویت بندی اقدامات مورد نیاز جهت رفع موانع اجرایی و بهبود عملکرد گردشگری پایدار(قسمت دوم)

8. توسعه برنامه ‏های آموزشی و توسعه منابع انسانی برای کارکنان شاغل در صنعت گردشگری: مفهوم توسعه منابع انسانی دربرگیرنده دامنه گسترده‏ای از فعالیت‏ هایی است که مهم‌ترین آنها عبارتند از: 1.گزینش و استخدام نیروی انسانی به معنای انتخاب افراد مناسب برای مشاغل مناسب، 2. تدوین سیاست ‏های ترقی و توازن توسعه منابع انسانی که در آنها حقوق و تکالیف کارفرما و کارمند تعریف و ملحوظ شده باشد، 3. فراهم آوردن امکان تحصیل و آموزش برای کارکنان؛ به کارمندانی که علاقه دارند تحصیلات رسمی خود را ادامه داده و مدرک دانشگاهی دریافت کنند، فرصت لازم داده شود، 4. ارزشیابی کارفرمایان به وسیله کارکنان و بالعکس و 5. اعطای حق تشکیل انجمن یا اتحادیه به کارکنان این صنعت. این عوامل کلید موفقیت در دستیابی به توسعه منابع انسانی کارا در بخش گردشگری هستند. در حال حاضر مفهوم توسعه منابع انسانی به نحوی که در بالا تعریف شد و نیز ساختار سازمانی مناسب در این بخش وجود ندارد و در این زمینه اصلاحات گسترده‏ای نیاز است.

9. بهبود خدمات در پایانه ‏های مسافرتی: اکثر وسایل حمل‌ونقل زمینی، هوایی، دریایی، راه‏آهن و شهری موجود در کشور، به ‏دلیل گذشت زمان طولانی از عمر مفید آنها، فرسوده شده‏اند. عدم برنامه ‏ریزی هماهنگ در بخش توسعه حمل‌ونقل و کمبود تجهیزات و امکانات از عوامل عدم ‏موفقیت در به‌کارگیری مناسب و معقول ظرفیت های موجود حمل‌ونقل متناسب با میزان ورود گردشگران است. کمبود و فرسودگی تأسیسات و تجهیزات زیربنایی در پایانه ‏های مسافرتی نیز از جمله مشکلات جابه ‏جایی گردشگران در کشور است. جدا از امکانات سخت‌افزاری، تدوین قوانین و مقرارت دقیق، مشخص و ساده گمرکی و جلوگیری از تشریفات زائد و دست‌وپاگیر در مورد ورود و خروج کالا و مسافر، ایجاد و یا تقویت مراکز اطلاع‏ رسانی و عرضه کتاب‌های راهنمای گردشگری و... نتایج مطلوبی در راستای توسعه صنعت گردشگری خواهد داشت.

 

10. توسعه خدمات تورگردانی شامل برنامه ‏ریزی گشت و مشاوره سفر: واسطه ‏های گردشگری (سازمان ‏های عمده‏‌فروش و متصدی گردش ‏های دسته‏ جمعی) مجموعه سفرهای دسته‏ جمعی را طرح‏ ریزی و تهیه می‌کنند، سپس آن را تشویق و ترویج کرده و سرانجام به اجرا درمی‏ آورند. آنها همچنین از عرضه ‏کنندگان محصولات و خدمات مسافرتی، حجم ‏های بزرگی از محصولات و خدمات، از جمله بلیت هواپیما، اتاق، تختخواب، گردش در شهر و... را خریداری می‏کنند. متصدی گردش ‏های دسته ‏جمعی- برعکس عمده ‏فروش که باید برای عرضه تعداد زیادی از گردش ‏های دسته‏ جمعی برنامه ‏ریزی کند- می‏تواند تعداد انگشت‌شماری از گردش ‏های دسته جمعی را در سال ارائه دهد. این گردش‏ های دسته‏ جمعی را برنامه گشت یا سفر می‏نامند. در امر توزیع محصولات و خدمات مختلف صنعت و در راه بهبود کیفیت و گسترش این محصولات و خدمات، واسطه‏ های گردشگری نقش مهمی ایفا می‏کنند. انجام تحقیق، سازماندهی، حفظ امنیت و تحقق بخشیدن به سفر مطلوب می‏تواند باعث ارتقای کیفیت ارائه خدمات شود.

11. توسعه همکاری‏ های بین ‏المللی در راستای جلب گردشگران: به موازات توسعه و تقویت صنعت گردشگری در داخل و با عنایت به عضویت جمهوری اسلامی ایران در سازمان ‏های جهانی گردشگری، کمیسیون جنوب آسیا، همکاری فرهنگی و گردشگری با اغلب کشورهای جهان، به نظر می‏رسد زمینه مساعدی برای ارتباط بین‏ المللی به‌منظور ارتقای سطح کمی و کیفی خدمات گردشگری در ایران در اغلب زمینه ‏ها فراهم باشد که شایسته است برنامه ‏ریزی لازم با هدف حداکثر استفاده از امکانات موجود صورت گیرد. ایجاد سلسله روابط منظم منطق ه‏ای با کشورهایی که از بازار گردشگری مطلوبی برخوردارند، توسعه همکاری‏ های آژانس ‏های مسافرتی و طرح و تنظیم برنامه ‏های مشترک گردشگری، عقد قرارداد در زمینه ‏های حمل‌ونقل هوایی، دریایی و زمینی جهت تسهیل مسافرت‏ ها، امضای موافقت ‏نامه ‏های همکاری با کشورهای دوست، جهت بازاریابی مشترک، حذف ویزا و کاهش مقررات ورود و خروج کالا و مسافر ابزار مناسبی جهت توسعه گردشگری در کشورمان هستند. بدین ترتیب گروه ‏های بیشتری از گردشگرانی که به منطقه می‏آیند، به ایران سفر خواهند کرد.

12. تمرکز دولت بر گردشگری داخلی: این به معنای تشویق مردم به مسافرت در داخل کشور و تفهیم منافع آن در تقویت سلامت جسم و روح از ابزارهای توسعه گردشگری داخلی است. این اقدامات نه تنها از نظر انتقال پس‏اندازها و تولید کارهای جدید و توسعه بسیاری از مشاغل مفید است، بلکه در صرفه‏ جویی ارزی کشور نیز مؤثر خواهد بود. گردشگری داخلی با وجود سود کمتر نسبت به گردشگری خارجی، از پیوستگی برخوردار است و موجب چرخش جریان‏ های پولی از مناطق غنی به مناطق ضعیف کشور می‏شود. اما توسعه این نوع گردشگری در صورت عدم‏ برنامه‏ ریزی صحیح و کنترل، می‏تواند مانند یک چاقوی دوطرفه عمل کند و اثرات سوء و غیر قابل جبرانی را بر جوامع محلی، سرمایه‏ گذاران و تجربه کسب شده گردشگران برجای گذارد. در این راه دولت می‏تواند تلاش کند هزینه مسافرت‏ های داخلی را تا حد امکان کاهش داده و نیازهای اقامتی، پذیرایی، امنیتی و... گردشگران داخلی را در مقصدهای گردشگری به‏ خوبی سازماندهی و برآورده کند. به ‏عنوان مثال هر ساله با تعداد زیادی از گردشگران داخلی در ایام تعطیلی عید نوروز (دو هفته) روبرو هستیم که بدون برنامه ‏ریزی به‌سوی مقاصد آشنا و متمرکز، مانند اصفهان، شیراز و شهرهای جنوبی سفر می‏کنند و فشار بیش از ظرفیت محیط ‏زیست و امکانات گردشگری در بخش اقامتگاه ‏ها، جاذبه ‏ها، مراکز پذیرایی و... به این مقصدها تحمیل می‏شود. در نتیجه این عدم برنامه ‏ریزی در جهت‏ دهی به جریان‏ های گردشگری داخلی در این ایام، شاهد خیابان‏ ها و پیاده ‏روهایی مملو از انبوه چادرهای مسافرتی هستیم که نه تنها اثرات اقتصادی مثبتی برای این شهرهای گردشگرپذیر به ارمغان نمی‏ آورد، بلکه اثرات منفی اجتماعی- فرهنگی و زیست‏ محیطی غیرقابل برگشت‏ پذیری را به همراه دارد. بنابراین بهتر است سازمان‏ های مرتبط با بهره ‏گیری از علم متخصصان مدیریت گردشگری، به تنظیم و رشد کیفی بازار گردشگری داخلی ایران بپردازند تا این معضل به یک فرصت مثبت اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و زیست‏ محیطی برای ارتقای صنعت گردشگری کشور تبدیل شود.

13. قیمت‏ گذاری بر اساس استانداردهای بین‏ المللی: قیمت‏ گذاری یکی از بخش‏ های مکمل اجزای بازاریابی در صنعت گردشگری است و می‏توان آن را یکی از مهم‌ترین اجزای بازاریابی دانست. با این حال، متصدیان این امر در تعیین راهبردهای قیمت‏ گذاری گردشگری، باید از بینش‏ ها و درک مشتری، گرایش به سفر و میزان فعالیت رقبا در این زمینه آگاه باشند.

14. خصوصی‌سازی و حداقل‌سازی دخالت دولت در امور گردشگری: اگرچه در کشورهای مختلف میزان دخالت دولت در امور متفاوت است، حتی هنگامی که ادعا می‏شود اقتصاد مبتنی بر بازار از قید و بندهای دولتی رهاست، دولت به ‌دلیل پیشبرد توسعه اقتصادی، حمایت از صنایع داخلی، تأمین درآمد سازمان‏ های دولتی مرتبط، ایجاد محیط باثبات و تأمین سایر هدف‏ های سیاسی در امور بخش خصوصی نیز مداخله می‏کند. با وجود این، در بخش گردشگری عدم‏ثبات در قوانین مرتبط، نحوه حمایت دولت و نظارت بر اجرای قوانین تا حدی باعث عدم ‏موفقیت در جذب سرمایه‏ گذاری بخش خصوصی شده است. در حال حاضر، با توجه به گستردگی، پیچیدگی و تنوع فعالیت‏ هایی چون خدمات امنیتی، اقامتی، پذیرایی، حمل‌ونقل، بهداشت، گمرک، تبلیغات، خدمات بانکی و... اختیارات بخش خصوصی بسیار محدود و به شکل ناهماهنگ با سایر دستگاه ‏ها و نهادهای متعدد دولتی است.

15. اعمال معافیت‏ های مالیاتی برای کارآفرینان، سرمایه‏ گذاران و شاغلین بخش گردشگری: امکانات اقامتی، پذیرایی و حمل‌ونقل برای گردشگران در کشور ما ظرفیت محدودی دارد، به ‏طوری که در صورت جذب بیشتر گردشگران در برخی شهرها، مشکل اقامت کماکان وجود دارد. اصولاً صنعت گردشگری نیازمند سرمایه‏ گذاری بسیار در تمام بخش ‏ها، از جمله هتل، رستوران، وسایل نقلیه و... است. از این رو سرمایه ‏گذاری دولتی تحت هیچ شرایطی پاسخگوی نیازها نخواهد بود. بنابراین ‏باید با ایجاد زمینه ‏هایی، بخش خصوصی را به صحنه کشانده و سرمایه ‏های آنها را در این صنعت به کار بست. اعمال معافیت‏ های مالیاتی در رشد و فعالیت شرکت‏ ها در جذب هرچه بیشتر گردشگران به کشور تأثیر مهمی در گسترش این صنعت خواهد داشت و در نهایت اثرات مثبتی در تمام بخش‏ های صنعت به جای خواهد گذاشت.

الزامات گردشگری پایدار ١٨

اولویت بندی اقدامات مورد نیاز جهت رفع موانع اجرایی و بهبود عملکرد گردشگری پایدار(قسمت نخست)

١. شناسایی بازارهای بالقوه و انتخاب گروه خاص گردشگران: بازارهای گردشگری، متناسب با رفتارها و تجربه ‏های گردشگران متنوع است. گردشگران و مسافران که به کشورهای دیگر سفر می‏کنند، هریک دارای اهداف گوناگون هستند. بازار گردشگری ایران عمدتاً منطقه ‏ای است که مبدأ آن، اکثریت گردشگران خارجی کشورهای همسایه یا عضو کشورهای اسلامی است. بررسی ها نشان می‏دهد که بازار گردشگری خارجی ایران از چندین قسمت یا زیربخش مشخص تشکیل می‏شود که مهم‌ترین زیربخش آن، بازار تجار و اهل کسب و کار است که سهم آنها از کل بازار در حدود 35 درصد است. سهم مربوط به بازار برگزاری گردهمایی، کنفرانس، نمایشگاه و همچنین بازار گذران تعطیلات تابستان و زمستان کم و در حدود 6 درصد است. بازارهای زیارتی و بازار بازدید از اقوام و دوستان حدود 28 درصد و گردشگران راه دور به قصد دیدار از مناظر و اماکن تاریخی و فرهنگی از اروپا، آمریکا و شرق آسیا در حدود 15 درصد برآورد می‏شوند (برنامه ملی گردشگری، 1381). با توجه به این نکته که سلایق و علایق گردشگران در جهان امروزی همواره در حال تغییر است، انجام تحقیقات مداوم از بخش ‏های مختلف بازار و آگاهی در مورد خواسته‏ ها و نیازهای گردشگران و سپس برنامه‏ ریزی لازم جهت ارضای نیازهای گردشگران در چارچوب امکانات و شرایط موجود به‌عنوان اولویت اول پیشنهاد می‏شود. تشخیص انگیزه ‏های گردشگران و طراحی صحیح و مؤثر برنامه ‏های گردشگری و همچنین انجام فعالیت‏ های تشویقی و ترغیبی مناسب برای هریک از بخش‏ های با توجه به فرهنگ و ویژگی‏ های محیطی، جلوگیری از هدر رفتن منابع و امکانات و کارایی بالاتر را به همراه خواهد داشت.

2. توسعه زیرساخت‎ها: ظرفیت و کارایی پایین صنایع و بنگاه ‏های اقتصادی کشورمان از جمله شبکه حمل‌ونقل شهری، زمینی، دریایی و راه ‏آهن، تأسیسات اقامتی و پذیرایی و مشکلات ناشی از تأخیر پروازها، ذخیره آنلاین هتل و بلیت هواپیما، نبود امکانات مناسب در مبادی ورودی شهرها، کمبود تجهیزات ارتباطی، تجهیزات پزشکی و درمانی، واحدهای استراحت گاهی بین‌راهی، هتل ‏ها، رستوران‏ ها، تسهیلات ورزشی و تفریحی و... از جمله موانع و مشکلات بزرگ در راه رشد و توسعه گردشگری به شمار می‏روند. تشویق بخش خصوصی به‌منظور سرمایه گذاری، ایجاد زمینه‏ های لازم جهت ورود سرمایه‏ های خارجی، اخذ وام از سازمان‏ های جهانی جهت تکمیل پروژه ‏های موجود، انجام مطالعات و تحقیقات توجیهی فنی و اقتصادی جهت احداث امکاناتی چون زیرساخت‏ های آب، برق، مخابرات، پایانه‏ های حمل‌ونقل مسافرتی، جاده ‏ها، تسهیلات اقامتی، پزشکی، تفریحی و ورزشی، ساخت و مرمت شهرک های تاریخی و باستانی و... از جمله راهکارهای پیشنهادی جهت توسعه زیرساخت‏ ها هستند.

3. انجام تبلیغات درون و برون‌مرزی: در دنیای امروزی به فعالیت های تبلیغاتی باید به‌گونه‌ای بنگریم که تبلیغات هزینه نیست، بلکه نوعی سرمایه‏ گذاری بنیادی برای پیشبرد اهداف سازمانی و ملی است و اگر به خوبی تهیه و اجرا شود، دستاوردهای ارزشمندی را به همراه خواهد داشت و در غیر این‏صورت باعث عقب ماندن از رقابت‏ ها و سبقت‏ های بازاریابی گردشگری بین المللی خواهد شد. هدف از تبلیغ، تأثیر و تغییر در نگرش، بینش، دانش و رفتار مخاطبان است که دستیابی به آن، نیازمند نواندیشی، نوآفرینی و مهارت‌های حرف ه‏ای است. بنابراین اولین گام در تهیه یک برنامه تبلیغاتی، مشخص کردن اهداف است. در تنظیم برنامه تبلیغاتی باید اهداف را برمبنای تصمیمات قبلی درباره بازار هدف، موضوع بازار و عناصر بازاریابی مشخص کرد. عامل اصلی موفقیت در فعالیت ‏های تبلیغاتی، محتوای پیام و گیرایی آن است. پیام باید اطلاعات مورد نیاز را به خوبی منتقل کرده و افراد را تشویق به سفر کند. میزان تأثیرگذاری پیام ‏ها باید قبل از اینکه سرمایه‏ گذاری‏ های هنگفتی در این زمینه به عمل آید، مورد آزمایش قرار گیرد. نکته حائز اهمیت این است که اطلاعات به‌طور صحیح و دقیق ارائه شوند. اطلاعات نادرست و اغراق‏ آمیز یا گمراه‌کننده موجب نارضایتی گردشگران شده و حتی ممکن است مشکلات حقوقی ایجاد کند. استفاده از مفاهیمی چون «سفرهای افسانه ‏ای»، «سفر به سرزمین جادویی و اسرارآمیز»، «دیدار از میراث‏ فرهنگی و مذهبی چند هزارساله ایران»، «سفر به سرزمین اساطیر تاریخی» و «سفر به سرزمین طبیعت‏ های گوناگون» و همچنین تهیه آرم و شعار تبلیغاتی ویژه گردشگری پیشنهاد می‏شود. حضور در نمایشگاه ‏های تخصصی و حرف ه‏ای و ارائه اطلاعات در قالب بروشور، نقشه ‏های گردشگری، لوح‏ های فشرده حاوی اطلاعات گردشگری شهرهای مختلف ایران و... به زبان‏ های زنده دنیا به علاقه‏ مندان ارائه شود. ایجاد مراکز اطلاع‏ رسانی اینترنتی فعال و به‏ روز و استفاده از مقالات تبلیغاتی در روزنامه ‏ها و مجلات و همچنین راه ‏اندازی شبکه تلویزیونی ویژه جاذبه ‏های گردشگری ایران و تبلیغات در شبکه ‏های جهانی توصیه می‌شود.

4. اطلاع ‏رسانی در جهت تغییر نگرش گردشگران خارجی: صنعت گردشگری به شدت تحت تأثیر سیاست کشورها قرار دارد. از این رو فعالیت بخش دیپلماتیک کشور در این صنعت علاوه بر مزایای سیاسی، به گستردگی فعالیت‏ های بازاریابی، تبلیغات و در نهایت، توسعه صنعت گردشگری کشور منجر خواهد شد. فعال‌سازی نمایندگی‏ های سیاسی خارج از کشور در انجام تبلیغات گردشگری، ایجاد ارتباطات در این خصوص و ایجاد زمینه ‏های لازم برای انعقاد قرارداد و مقابله با تبلیغات منفی گسترده، دعوت از خبرنگاران، روزنامه ‏نگاران، عکاسان، نمایندگان رادیو و تلویزیون، مدیر آژانس های کارگزاری، تورگردان‏ ها، آژانس ‏های تبلیغاتی معروف گردشگری به کشور جهت آشنایی با تسهیلات و امکانات بالقوه صنعت گردشگری و استفاده از پوشش تبلیغاتی مربوط به رسانه ‏های گروهی در سطح جهان از جمله اقدامات پیشنهادی در این بخش است. مخاطرات عمده در این زمینه تبلیغات وسیع در رسانه‏ های گروهی غرب علیه ثبات و وضعیت داخلی ایران است. سازمان متولی امور گردشگری با همکاری سایر نهادها، ‏باید با انجام فعالیت ‏های تشویقی و ترغیبی، تبلیغات مناسبی را در جهت خنثی‌سازی اثرات منفی رسانه‏ های گروهی غربی و همچنین توسعه زیرساخت‏ ها و روساخت ‏ها زمینه لازم را برای توسعه گردشگری و پذیرایی از گردشگران داخلی و خارجی فراهم آورد. در بازارهای عمده‏ مبدأ گردشگران، باید چنان تصویری از ایران به ‏عنوان یک مقصد گردشگری ارائه شود که با دارا بودن طیف وسیعی از منابع گردشگری طبیعی و فرهنگی، قادر باشد گونه‎های مختلفی از گردشگران را به خود جلب کند. علاوه بر این برای فعالیت‏ های گردشگری باید محیطی فراهم شود که پذیرای آرامش ‏بخش و عاری از هرگونه خطر و تهدید نسبت به امنیت گردشگران باشد.

5. تسهیل صدور ویزا و اجازه اقامت: در صورتی که حذف ویزا از لحاظ سیاسی برای تمامی بازارها امکان پذیر نباشد، با کاهش تشریفات مربوط و ایجاد فرایند عملی و دور از بروکراسی برای صدور ویزا و همچنین اجازه اقامت گردشگران در سایر شهرستان‏ های کشور، افزایش کارایی مأموران گذرنامه در مرزها، تسهیل ورود و خروج ایرانیان مقیم خارج از کشور و تشویق و ترغیب آنها برای مسافرت به ایران و همچنین حذف ویزا  جهت اقامت کوتاه ‏مدت در ایران از جمله اقدامات لازم در این زمینه محسوب می‏شود. صدور ویزا و اجازه اقامت بلندمدت و ارائه تسهیلات ویژه جهت گروه ‏های خاص گردشگران، از جمله سالمندان، بیماران، دانشجویان و محققان جهت درخواست و صدور ویزا به‌صورت الکترونیکی و همچنین امضای قرارداد همکاری و تبادل گردشگر با تسهیلات ویژه با کشورهای اسلامی، از جمله اقدامات مؤثر دیگر در این زمینه محسوب می‏شود.

6. توسعه و بهبود خدمات در مراکز اقامتی: امروزه صنعت مهمانداری که گاه آن را اقامتگاه یا صنعت هتلداری می‏نامند، شامل مجموعه تشکیلات و تسهیلاتی می‏شود که یکی از بخش‏های بسیار پویای صنعت گردشگری محسوب می‏شود. مراکز اقامتی شامل مجموعه‏ای از تشکیلات خوابگاهی است که امکان دارد به‌صورت استراحتگاه ‏های بسیار مجلل باشد و یا حتی تنها محدود به یک تخت معمولی و صبحانه ساده ‏شود. میزان تشکیلات و تسهیلات مهمان‏پذیرها، بازتابی از نیازها و سلیقه‏ های مختلف مسافران و پویایی این بازار است. مسئولان مراکز اقامتی این واقعیت را دریافته ‏اند که استفاده از امکانات هتل یا مهمانسرا به‏ عنوان انگیزه اصلی سفر به یک مقصد تلقی نمی‏شود و از این لحاظ تأمین مکان به‏ عنوان یک تقاضا در درجه دوم قرار می‏گیرد، ولی زمانی که امکانات سکونت خاص یا منحصر به فرد بوده و یا دارای شرایط نامطلوبی باشد، می‏توان استثنا قائل شد.

تحقیقات نشان می‏دهد: در سال‏ های اخیر حجم ورود گردشگران خارجی و تعداد نفر- شب اقامت در هتل ‏های درجه ‏بندی شده با رشد قابل توجهی مواجه بوده است و این درحالی است که میانگین مدت اقامت کاهش یافته است. علت کاهش میانگین مدت اقامت ممکن است آن باشد که ترکیب بازار از گردشگران کشورهای دوردست که معمولاً بیشتر اقامت می‏کنند، به گردشگران خارجی منطقه ‏ای تغییر یافته که معمولاً دوره اقامت آنها کوتاه‏ تر  است و طالب تسهیلات و خدمات سطح بالاتری نیز هستند.

ارائه فناوری پیشرفته به‌منظور امکان ذخیره اتاق و تختخواب برای مسافران، اجرای سیاست‏ های تشویقی، عرضه محصولات با کیفیت بالا، ایجاد راه‏ های دسترسی مناسب، تقویت نیروی انسانی، انجام تحقیقات به‌منظور بررسی نگرش گردشگران نسبت به کیفیت خدمات مراکز اقامتی و... به عنوان ابزار مهمی به‌منظور بهبود خدمات و تسهیلات در مراکز اقامتی مطرح است. استاندارد خدمات را می‏توان توسط برگزاری سمینارهای آموزشی برای صاحبان هتل‏ ها در خصوص اهمیت مدیریت حرفه‏ ای، همکاری با شرکت ‏های بین‏ المللی مدیریت هتل و اعمال کنترل از سوی سازمان‏ های مرتبط ارتقا داد.

7. اطلاع ‏رسانی بومی در خصوص اهمیت نقش گردشگری در اقتصاد کشور: تبلیغات و اطلاع ‏رسانی داخلی بیشتر جنبه آموزشی دارد و در واقع ایجاد نوعی نگرش در مورد سیاحت گردشگران در کشور است. در اینجا مقصود، راهنمایی مردم در مورد چگونگی رفتار با سیاحان خارجی و لزوم توجه مردم به اهمیت ابعاد اقتصادی و فرهنگی کشور و فوایدی است که از جذب گردشگران خارجی عاید کشور می‏شود. کمک و راهنمایی مهمانان خارجی و مهمان‏ نوازی در حد شرع و عرف از سنن ایرانیان است و با استفاده از برنامه ‏های رادیویی و تلویزیونی، نشر کتابچه ‏ها و بروشورها و رسانه‏ های همگانی دیگر، این موارد می‏تواند به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم به مردم و کسانی که به نحوی با گردشگران سروکار دارند، تفهیم شود. آگاه‏ سازی جامعه در مورد مزایای اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی استراتژی‏ های گردشگری پایدار کشور و ایجاد تصور عمومی مطلوب در آنها با استفاده از برنامه‏ های علمی مناسب از طریق رسانه‏ ها در واقع نوعی کار فرهنگی است، به‌خصوص برای بخشی از مردم که از سطح سواد پایین ‏تری برخوردارند.

ادامه دارد .....

الزامات گردشگری پایدار ١٧

چالش های اکوتوریسم

سازمان جهانی جهانگردی، UNEP و سایر آژانس های بین المللی مصمم به حمایت از سیاست هایی می شوندکه منجر به پایداری هر چه بیشتر توریسم شود. این روش بسیار موثر واقع شده و اکوتوریسم به دلیل نقش مهم و نوآورانه اش در این روند باید ادامه یابد تا به عنوان یک الگو برای کل صنعت توریسم باشد.

برای تحقق این موضوع ، اکوتوریسم نوعی از توریسم می باشد که مستلزم انجام سفری مسئولانه به مناطق طبیعی است که در جهت حفاظت از محیط زیست بوده و منجر به ایجاد درآمد پایدار برای افراد بومی منطقه می شود.

اکوتوریسم در 5 سال اخیر از جایگاه مهمی بر خوردار شده ولیکن همچنان چالش های زیادی باقی مانده است:

 

* علاقه برای مشاهده مناطق طبیعی و حیات وحش روز به روز در حال افزایش است که این امر موقعیت های زیادی را ایجاد کرده، ولیکن فشارهای زیاد و نیاز برای مدیریت صحیح را به وجود آورده است.

* اصطلاح اکوتوریسم بیشتر شناخته شده و به کار میرود ولیکن مورد سوءاستفاده نیز قرار گرفته و در مفهوم واقعی خود به درستی به کار برده نمی شود.

* بیشتر دولت ها استراتژی اکوتوریسم را توسعه دادند ولی به نظر می رسد که این استراتژی ها باید در جهت روند کلی توریسم و سیاست های محیط زیستی کامل تر شوند و در نهایت در عمل تحقق یابند.

* تعداد پروژه هایی که با هدف ایجاد سرمایه گذاری های اکوتوریسم، در سرتاسر دنیا وجود دارند، در حال افزایش هستند. این پروژه ها بیشتر در جوامع محلی ا جرا می شوند و به عنوان ابزاری برای ایجاد معیشت پایدار و کمک به حفاظت می باشند. با این وجود هنوز مشکلات اقتصادی باقی مانده و نیاز به ارتباط بهتر با بازار احساس می شود.

* در حال حاضر بسیاری از کشورها دارای جوامعی هستند که اکوتوریسم در آنها اجرا می شود و نیاز به حمایت و پشتیبانی در کار خود دارند.

* جامعه بین المللی اکوتوریسم(TIES) با عضویت بیش از 100 کشور و بیش از 40 انجمن ناحیه ای و ملی شبکه ارتباطی اکوتوریسم ایجاد کرده است. چالش های موجود شامل همسو کردن حفاظت، جوامع بومی و توریسم پایدار از طریق آموزش و حمایت آنها می باشد.

الزامات گردشگری پایدار ١٦

نقطه آغاز اقتصاد مقاومتی می تواند از گردشگری باشد

هر کشوری به فراخور امکانات موجود، از جمله منابع زیرزمینی (نفت و گاز)، دانش فنی و تکنولوژیکی، نیروی انسانی متخصص و با مهارت بالا، زمین‏ های قابل کشت زراعی و... سعی در جهت توسعه و ارتقای سطح زندگی افراد جامعه در مقایسه با سایر کشورها دارد. از سویی، با توجه به مصرف بالای انرژی در دنیا و نیاز روزافزون صنایع و اجتماع به انرژی‏ های فسیلی و زیرزمینی، کشورهایی مانند ایران ـ که تولید‌کننده این سوخت ‏ها هستند ـ به‌دلیل رو به اتمام بودن این انرژی ‏ها دیگر نمی ‏توانند کسب درآمدهای خود را به‌منظور سرمایه‏ گذاری در پروژه ‏های توسعه تنها به این محل درآمد متکی گردانند. از این‏رو کشورها باید با شناسایی مزیت‏ های بالقوه و بهره ‏برداری به بهترین شکل از این مزیت‏ های بالقوه و تبدیل آن به مزیت ‏های بالفعل، در جهت توسعه و بالا بردن سطح رفاه اجتماعی گام بردارند. توجه به سایر ابعاد و زمینه ‏ها که از جمله نقاط قوت این کشورهاست و به بهبود و ارتقای شاخص‏ های توسعه در این کشورها می ‏انجامد، لازم و ضروری است.

از جمله نقاط قوت و زمینه ‏های بالقوه در جهت توسعه، توجه به گسترش جامع صنعت گردشگری است. صنعت گردشگری در بسیاری از کشورها به‌دلیل داشتن جاذبه ‏های فراوان گردشگری و امکانات ایجاد شده مناسب برای بازدید گردشگران داخلی و خارجی، درآمد قابل توجهی را نصیب آنها می‏کند. این صنعت دارای جایگاه بالایی در جهت توسعه بوده و درآمد حاصل از آن، صرف پروژه ‏های توسعه از جمله عمرانی، آموزشی و... می‏شود. با توجه بیشتر به این صنعت در ایران، می‏توان با تأسی به اقتصاد درو نزا و اقتصاد مقاومتی ،ضمن رهایی از سیستم تک‏ محصولی و جذب بالای گردشگران خارجی، با توجه به قدمت بسیار کهن ایران و وجود مکان ‏های بسیار پرجاذبه مذهبی و تاریخی به جایگاه شایسته‏ ای در بین سایر کشورهایی که به خوبی از این صنعت بهره ‏برداری می‏کنند، دست یافت.

گردشگری در ایران با توجه به جاذبه ‏های فراوان تاریخی، فرهنگی و طبیعی از اهمیت بالایی برخوردار است. پس از انقلاب اسلامی و وقوع جنگ تحمیلی، آهنگ ورود گردشگران خارجی با نوسانات فراوان روبرو شد، به‌طوری که از سال 1357 تا 1367 به شدت تنزل یافت و به حداقل ممکن رسید. اما پس از پایان جنگ تحمیلی، با توجه به ایجاد ثبات و امنیت و همچنین اجرای برنامه ‏های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی روند مذبور سیر صعودی به خود گرفت و از سال 1367 تا 1379 به‌طور متوسط سالانه حدود 50 درصد رشد داشت (تعداد گردشگران ورودی بین ‏المللی از 70470 نفر در 1367 به 5/1 میلیون نفر در سال 1383 رسید. طبق گزارش «رقابت‌پذیری سفر و گردشگری 2013» از مجمع جهانی اقتصاد، این رقم  به 3 میلیون و 354 هزار نفر در سال 1390 (2011) با رتبه 114 در بین 139 کشور جهان رسیده است[1]. ادامه سیر صعودی ورود گردشگران خارجی به کشور منوط به ایجاد زیرساخت‏ های مناسب و همچنین حفظ و تقویت امنیت عینی و ذهنی در داخل و خارج از کشور است.

---

.[1] بر اساس گزارش مذکور، ایران در سال 2013 به رتبه 98 در میان 140 کشور جهان دست یافته است.

یادداشت

یادداشت ذیل در تاریخ نهم فروردین ١٣٩٥به خبرگزاری آسیبنا ( معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه ) ارسال شده است:

http://www.asibna.ir/NewsView.aspx?id_news=214&id_srv=3

اهمیت و ضرورت تشکیل دبیرخانه شورایعالی پیشگیری از وقوع جرم

آسیب اجتماعی به هر نوع عمل فردی یا جمعی اطلاق می شود که در چارچوب اصول اخلاقی و قواعد عام عمل جمعی رسمی و غیر رسمی جامعه محل فعالیت کنشگران قرار نمی گیرد و در نتیجه با منبع قانونی و یا قبح اخلاقی و اجتماعی روبرو می گردد. به همین دلیل، کجروان سعی دارند کجروی های خود را از دید ناظران قانون، اخلاق عمومی و نظم اجتماعی پنهان نمایند؛ زیرا در غیر این صورت با پیگرد قانونی، تکفیر اخلاقی و طرد اجتماعی مواجه می شوند. شناسایی آسیب‌های اجتماعی، قدم اول و علمی در جهت کنترل یا اصلاح آسیب‌ها تلقی و در نهایت موجب بهبود عملکرد نظام اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه می‌شود.  با این حال، در برخی از موارد در کشور ایران شاهد بی‌توجهی یا کم‌توجهی نسبت به بروز و گسترش برخی آسیب‌های اجتماعی هستیم که چنین رویکردی نه تنها کمکی به رفع آن مسائل و آسیب‌ها نمی‌کند، که در نهایت بر ابعاد و پیچیدگی مسائل افزوده و تبعات منفی آن دامنگیر سایر شئون زندگی اجتماعی-  فراتر از حدود اولیه ی آن آسیب - نیز می‌شود. آمار رو به رشد زندانیان، آمار ورودی پرونده ها به محاکم و بسیاری از ناهنجاری های موجود در کشور، نشان از بالا رفتن نرخ آسیب های اجتماعی دارد اما به نظر می‌رسد، عدم توجه  شایسته و بایسته به آسیب‌های اجتماعی و حتی نوعی غفلت عمومی نسبت به آنها – به معنای نادیده گرفتن آنها، یا سهل‌گیری، و حتی  در مواردی عدم اجازه ی تحقیق و بررسی‌های علمی که گاه در شکل عدم وجود آمار یا پژوهش‌های قابل اطمینان بروز پیدا می‌کند- خود در حکم یک آسیب اجتماعی جدی در سطح اقدامات علمی­­­­­­ _ پژوهشی، سیاست اجتماعی، و مدیریت اجرائی کشور بایستی تلقی شود. 

تغییرات اجتماعی به لحاظ ساختاری، زمینه های بی سازمانی اجتماعی و آنومی را فراهم کرده است و هم اینکه نهادهای متولی شناسایی و کنترل آسیب های اجتماعی خوب عمل نکرده اند. از این رو، برای دست یابی به نظامی منسجم، کارآمد و اثربخش در حوزه پیشگیری از آسیب های اجتماعی ابتدا باید عملکرد حداقل 5 ساله نهادهای مسئول در حوزه پیشگیری آسیب شناسی شده و نقاط ضعف و قوت عملکرد آنها مورد بررسی و شناسایی قرار گیرد. چرا که با دستور بجا و شایسته ریاست محترم قوه قضاییه در تیرماه سال 1389 معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضاییه تشکیل و در کنار سایر نهادهای مرتبط فعالیت های خود را در مسیر پیشگیری از آسیب های اجتماعی آغاز نمود. لکن روند تصاعدی جرائم و آسیب های اجتماعی و روند افزایشی ورودی زندانها همه حاکی از عدم هماهنگی میان سایر دستگاه ها با معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضاییه می باشد که شایسته است در بازطراحی نظام نوین پیشگیری از وقوع جرم، ساز و کارهای لازم برای ایجاد هماهنگی و استقرار نظام منسجم پیشگیری مدنظر قرار گیرد.

 از سوی دیگر، باید دید که نقش مراکز عملی و آکادمیک در تولید یافته های علمی و پژوهشی در حوزه پیشگیری از وقوع جرم چیست و تا چه اندازه یافته های علمی این مراکز قابلیت عملیاتی شدن را دارا می باشند و تا کنون چه مقدار وارد حوزه های عملیاتی و کاربردی نظام پیشگیری از وقوع جرم شده اند. لذا در این بخش می باید با اتخاذ رویکرد فراتحلیل تحقیقات و پژوهش های گذشته، رویکردهای مختلف، یافته های متنوع و تحقیقات پراکنده را در قالب گزاره های مشخص و طبقه بندی شده در اختیار نظام پیشگیری از وقوع جرم قرار داد و از این نتایج علمی برای پویایی نظام نوین پیشگیری از وقوع جرم به نحو مطلوب استفاده کرد. این امر در صورتی تحقق می یابد که طبق قانون مصوب فعلی مبنی بر تشکیل شورایعالی پیشگیری از وقوع جرم، دبیرخانه این شورا بدون فوت وقت از ابتدای سال ١٣٩٥، زیر نظر معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم قوه قضائیه تشکیل و نسبت به برنامه ریزی در جهت ارائه نقشه راه پیشگیری کلان فراقوه ای و ملی اقدام عاجل و بایسته انجام دهد.

الزامات گردشگری پایدار ١٥

—            اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل ؛ شعاری که باید محقق شود

ایران اسلامی با استعدادهای سرشار معنوی و مادی و ذخائر و منابع غنی و متنوع و زیرساخت‌های گسترده و مهم‌تر از همه، برخورداری از نیروی انسانی متعهد و کارآمد و دارای عزم راسخ برای پیشرفت، اگر از الگوی اقتصادی بومی و علمی برآمده از فرهنگ انقلابی و اسلامی که همان اقتصاد مقاومتی است، پیروی کند نه تنها بر همه‌ مشکلات اقتصادی فائق می‌آید و دشمن را که با تحمیل یک جنگ اقتصادی تمام عیار در برابر این ملت بزرگ صف‌آرایی کرده، به شکست و عقب‌نشینی وا می‌دارد، بلکه خواهد توانست در جهانی که مخاطرات و بی‌اطمینانی‌های ناشی از تحولات خارج از اختیار، مانند بحران‌های مالی، اقتصادی، سیاسی و ... در آن رو به افزایش است، با حفظ دستاوردهای کشور در زمینه‌های مختلف و تداوم پیشرفت و تحقق آرمان‌ها و اصول قانون اساسی و سند چشم‌انداز بیست ساله، اقتصاد متکی به دانش و فناوری، عدالت بنیان، درون‌زا و برون‌گرا، پویا و پیشرو را محقق سازد و الگوئی الهام‌بخش از نظام اقتصادی اسلام را عینیت بخشد.

ظرفیت گردشگری فرهنگی در تحقق گفتمان اقتصاد مقاومتی

با رعایت اصول ذیل توسعه پایدار گردشگری با محوریت گردشگری فرهنگی، راهبردی مؤثر خواهد بود :حفاظت از منابع زیست، میراث فرهنگی و هویت فرهنگی – مذهبی و اخلاقی به عنوان سرمایه‌ی ارزشمند در پیشرفت و بالندگی کشور. هدف قرار دادن توسعه پایدار و متوازن با تکیه بر ویژگی‌های فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی ایران.اهتمام به رفع و کاهش مشکلات اقتصادی، مانند بیکاری، تورم، پایین بودن میزان بهره‌‍‌وری، رشد اقتصادی، سطح نازل درآمد ملی و سرانه، کسری در تراز پرداخت‌ها‍‍ و ... که به بهبود سطح زندگی مردم و سطح رفاه خواهد انجامید.ایجاد بستر مناسب و پایدار برای تعاملات فرهنگی با نخبگان، نویسندگان و اندیشمندان و متفکران سراسر دنیا به منظور معرفی گفتمان انقلاب اسلامی و حقانیت و مشروعیت ایستادگی ملت ایران در برابر شرق و غرب. لذا راهبرد توسعه گردشگری فرهنگی ذیل گفتمان اقتصاد مقاومتی قرار داشته و با تکیه بر آن می توان در جهت ایجاد اشتغال، کارآفرینی، رشد اقتصادی، بهبود فضای کسب وکار، توسعه صادرات ، کاهش وابستگی بودجه دولت به نفت و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی در بخشهای دارای مزیت نسبی و پایدار اقتصادی، حرکت کرد.

الزامات گردشگری پایدار 14

اصول گردشگری پایدار

1.   استفاده از ماهیت پایدارگونة منابع :حفظ و استفاده از منابع(طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی)بسیار حائز اهمیت است وبه معنای تجارت دراز مدت می باشد.

2.   کاهش بیش از حد مصرف و اتلاف : که جلوی هزینه های بازسازی زیان های دراز مدت را گرفته وبه کیفیت گردشگری کمک می کند.

3.   حفظ تنوع : حفظ و ارتقای تنوع طبیعی ، اجتماعی وفرهنگی برای پایداری دراز مدت گردشگری اهمیت ویژه دارد وپایگاه انعطاف پذیری را برای گردشگری به وجود می آورد.

4.   برنامه ریزی : بسط وتوسعه گردشگری که وارد یک چارچوب برنامه ریزی راهبردی محلی وملی شده وتاثیرات محیط زیست را مد نظر قرار می دهد ، پایایی دراز مدت گردشگری را افزایش می دهد.

5.   حمایت از نظام اقتصاد محلی : گردشگری که تعداد زیادی از فعالیت های اقتصادی محلی را مورد حمایت وتحت پوشش خود قرار می دهد و ارزش ها و هزینه های محیط زیست را مد نظر قرار می دهد ، علاوه بر حمایت از این نظام های اقتصادی جلوی انهدام محیط زیست را می گیرد.

6.   مشارکت اجتماع های محلی : مشارکت کلی اجتماع های محلی در بخش گردشگری نه تنها به نفع خود آنها ومحیط است بلکه نوع تجربه گردشگری را بهبود می بخشد.

7.   مشاوره با افراد ذی نفع وعامه مردم : مشاوره بین صنعت گردشگری و اجتماع ها ، سازمان ها و نهادهای محلی مهم است البته در صورتی که دوشادوش هم کار کنند واختلافات منافع را کنار بگذارند.

8.   آموزش خدمه : آموزش خدمه که گردشگری پایدار را وارد روش های اشتغال می کند و در کنار آن استخدام خدمة محلی در تمامی مقاطع ، سبب بهبود کیفیت گردشگری می شود.

9.   مسئولیت بازار یابی صنعت گردشگری : از آنجا که بازار یابی ، اطلاعات کاملی را در اختیار گردشگران قرار می دهد ، نه تنها سبب افزایش احترام نسبت به محیط فرهنگی ، اجتماعی وطبیعی نواحی دیدنی می شود ، بلکه رضایت مشتری را نیز افزایش می دهد.

10. انجام تحقیق : پژوهش در حال پیشرفت ونظارت برآن از طریق صنعت با استفاده از تجزیه وتحلیل وجمع آوری موثر اطلاعات نه تنها ما را در حل وفصل مشکلات گردشگری یاری می کند بلکه مزایایی را برای مقاصد ، صنعت ومشتریان در بر خواهد داشت.

الزامات گردشگری پایدار 13

راهبردهای پیشنهادی جهت  توسعه گردشگری (بویژه گردشگرخارجی)

راهبردهای توسعه کارآفرینی

1.      ایجاد انگیزه و بررسی راه‌های تقویت مشارکت مردم در این صنعت؛

2.      جلب اعتماد بخش خصوصی به‌منظور جذب و سرمایه‌گذاری در این حوزه؛

3.      بالا بردن ضریب امنیت سرمایه‌گذاری در بخش گردشگری؛

4.   تشویق تفکر کارآفرینی (تفکر کارآفرینی موجب اشتغال‌زایی و در نهایت رفع بیکاری و کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی می‌شود)؛

5.   برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در راستای جذب اقشار جامعه، به‌ویژه جوانان تحصیل‌کرده برای فعالیت در ابعاد مختلف حوزه گردشگری؛

6.   حمایت دولت از سیستم‌ها و مراکز آموزشی مرتبط و کارآفرینان در زمینه گردشگری فرهنگی در فرایند توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در توسعه گردشگری فرهنگی کشور؛

7.   نشان دادن اهمیت رشته‌های تحصیلی مرتبط با صنعت گردشگری برای جوانان و امکان اشتغال‌زایی فارغ‌التحصیلان این رشته‌ها از الزامات این فرایند محسوب می‌شود. در کشورهای گردشگر‌پذیر و در جوامعی که بخش عمده‌ای از درآمد دولت را به صنعت گردشگری اختصاص داده‌اند، سیاست‌گذاران دولت‌ها بر پایه حمایت از دست‌اندرکاران و گردانندگان چرخه این صنعت قرار گرفته است.

8.   با جلب اعتماد، تقویت مشارکت و تسهیل سرمایه‌گذاری برای رونق بخش گردشگری می‌توان ایران را به جایگاه اصلی خود در صنعت پر رونق گردشگری رساند.

9.   یکی از زیرساخت‌های مهم گردشگری، صنعت هتلداری است. این دو بخش لازم و ملزوم یکدیگر محسوب می‌شوند. برای دستیابی به اهداف برنامه پنج ساله چهارم توسعه در جذب گردشگران، به 150 هتل سه تا پنج ستاره نیازمندیم که باید مطابق با استانداردهای بین‌المللی ساخته شوند. بنابراین صنعت هتلداری به شدت به حمایت دولت در جهت سرمایه‌گذاری و تشویق بخش خصوصی به مشارکت در آن نیازمند است.

الزامات گردشگری پایدار 12

راهبردهای پیشنهادی جهت  توسعه گردشگری (بویژه گردشگرخارجی)

راهبردهای حوزه رسانه و گسترش تبلیغات

1.   استفاده از شبکه‌های متعدد رادیویی و تلویزیونی، شبکه‌های ماهواره‌ای و استفاده از شبکه جهانی اینترنت در جهت معرفی جاذبه‌های طبیعی و تفریحی و آثار و بناهای باستانی و تاریخی؛

2.      ارتباط مؤثر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با رسانه‌ها؛

3.   بحث تبلیغات و پیامدهای آن در گردشگری در قالب نوشتاری، دیداری و شنیداری که هر کدام در مرحله‌ای از برنامه‌های گردشگری، تأثیری خاص دارد؛

4.   توجه به گردشگری در میان اقشار مختلف جامعه و تبلیغات و فعالیت‌های اطلاع‌رسانی در زمینه گردشگری که در این زمینه (صدا و سیما و آموزش و پرورش نقش زیادی در ترویج آن می‌تواند ایفا کنند)؛

5.      تقویت روابط بین‌المللی و معرفی دقیق و کامل چهره ایران در خارج از کشور؛

6.       افزایش آگاهی عمومی درباره میراث و فرهنگ اسلامی ایران در بازارهای داخلی و بین‌المللی؛

7.   شناسایی و ارائه اطلاعات در خصوص مناطق مختلف کشور، به همراه فرهنگ آن مناطق به افراد در داخل و خارج ازکشور از طریق رسانه‌های گروهی؛

8.      استفاده از تمامی ظرفیت‌های تبلیغاتی برای ارائه تصویر صحیح از ایران؛

9.      تهیه برنامه‌های تلویزیونی جذاب از جاذبه‌ها و میراث فرهنگی و افزایش زمان پخش این برنامه‌ها؛

10.  گسترش نشریات و مطبوعات مرتبط با حوزه گردشگری؛

11.  تقویت پایگاه‌های اطلاع‌رسانی مربوط به جاذبه‌های گردشگری در وبگاه‌های جهانی؛

12.  برگزاری کنگره‌های بین‌المللی، برپایی سمینارهای ملی و همایش‌های تخصصی.