پست مدرنیسم
چهارشنبه, ۱۴ مرداد ۱۳۹۴، ۰۸:۴۷ ق.ظ
مرحله سوم : پست مدرنیسم
پست مدرنیسم یک وضعیت
است [ فرانسوا لیوتار ،1381 ] در وضعیت پست مدرن ، جامعه ، با نفی فراروایت ها ، به نوعی از اصالت انسان عبور کرده و به مرحله ی اصالت « خود » در
تک تک شهروندان رسید . زیرا در مدرنیسم، اصالت از «عام بشر» و بشر نوعی بود ، اما در پست
مدرنیسم، به دلیل مصداق یابی بشر ، در تک تک شهروندان
در نتیجه مفهوم « اگوئیسم » یا خودگرایی و خودمداری مطرح شد. اما وضعیت پست مدرن نیز در دامنه ی همان مدرنیسم و اگوئیسم نیز در بستر امانیسم پدید آمد . لذا خودگرایی در این دوره ، در دامنه ی بشرگرایی تعریف می
شود نه چیزی فراتر از آن . [1]
مرحله چهارم : ترانس مدرنیسم
وضعیت ترانس مدرن نیز واکنشی به ناکامی های پست مدرنیسم محسوب می شود . این وضعیت که از سال 2000 به این سو ابتدا در حوزه ی خرده فرهنگ های اجتماعی ، به ویژه در میان نوجوانان و جوانان بروز یافت و سپس در هنر ، به ویژه در موسیقی و سینما تعمیق شد و سپس به سایرحوزه ها بسط یافت ، پیامد طبیعی اصالت بخشی به خود در برابر پذیرش فراروایتی کلان مانند خدا یا انسان است. پلورالیسم یا کثرت گرایی حاصل از اصالت بخشی به خود ، موجب پیایش تلقی های اجتماعی ـ فرهنگی ، اخلاقی ویژه ای شد که نه از خرد این « خود » های منفرد ، که برخاسته از نفسانیت آنان بود . این تلقی ها در برجسته ترین شکل خود به شکل گیری و تعمیق جنبش های اجتماعی ـ فرهنگی سیطنیزم یا شیطان پرستی گردید که به خودی خود مبین انحطاطا اجتماعی نوینی محسوب می شود .
روند انتقال شناسی در سوپرپارادایم امانیسم ، در یک نگاه کلی ، این چهار مرحله را از « ترادیسیون » به « مدرنیسم » ، و سپس به « پست مدرنیسم » و از آن به « ترانس مدرنیسم » می نمایاند .
