جامعه شناسی فرهنگی2
کتاک نشانه های یک گروه قومی را داشتن یک نام جمعی، اعتقاد به نیاکان مشترک، حس همبستگی و تعلق به یک سرزمین خاص به عنوان سرزمین مادری، که ممکن است گروه آن را در اختیار داشته باشد یا نداشته باشد ، می داند ( کتاک،1386،ص 393) . قومیت از منابع اصلی معنا و باز شناسی در طول تاریخ بشر بوده است. در بسیاری از جوامع معاصر قومیت زیر بنای تفکیک ، باز شناسی و تبعیض های اجتماعی است، قومیت از سویی پایه و اساس قیام برای عدالت اجتماعی بوده و هست و از شوی دیگر پایه و اساس غیر منطقی تصفیه ی قومی(کاستلز، ج2 ، 1380،ص73). آنتونی اسمیت قوم را گروهی می داند که «عقاید و باورهای همگانی درباره نیای مشترک، هویت فرهنگی و پیوستگی یه زادبوم معینی دارد» ( گیدنز، 1386، ص 640) . تفاوت ضمنی و ریشه ای قوم با ملت از آنجایی نشأت گرفت که دولت های ملی شکل گرفتند و مشروعیت خود را از ملت ها گرفتند، آنها نام ملت ها را برای خود به ثبت رساندند و مفهوم ملت از یک گروه انسانی به یک نهاد اداره کننده آن منتقل شد .«مفاهیم جدید قوم و قومیت در دهه 60 قرن بیستم ظاهر شدند. یعنی پس از موج سوم تشکیل دولت های ملی در کشور های مستعمره ی سابق که پس از جنگ جهانی دوم و کاهش قدرت نظامی اروپای غربی به استقلال رسیده و دولت های مستقل خود را تشکیل داده بودند. قومیت و قوم‌گرایی در واقع در این زمان در مقابل مفهوم ملیت قرار می گرفتند که تبلوری از دولت ملی بود» (برتون،1380،ص23٤).
ادامه دارد .....
