مداح و مداحی

✍قابل توجه مدّاحان، وعّاظ، روضه خوانان و عزاداران امام حسین علیه السّلام

✍مدِّاحی که نام اباعبدالله الحسین علیه السّلام را با حوس حوس و سین سین بگوید، مدّاح نیست.. بی ادب است.

✍مدّاحی که به جای روضه خوانی و بیان محتوای عاشورا، ادا و اطوار درآورد، مداح نیست . . . بی سواد است.

✍مدّاحی که وسط عزاداری، لخت شود و فراموش کند که روضه خوانهای قدیم، با عبا، وضو، وقار و متانت بودند، روضه خوان نیست، معرکه گیر است.

✍مدّاحی که صله را شمرده و فکر کند صله، دستمزد است و اگر کم بود، بداخلاقی کند، مدّاح نیست.. کاسب است.

✍مدّاحی که فکر کند با قمه زدن، لطمه زدن، پا کوبیدن و کارهای عجیب و غریب، عزاداری کرده، مداح نیست.. مامور دشمن است.

✍حکایتِ مدّاحی که فکر می کند قرار است فقط اشک مردم را  بگیرد، حکایتِ همان شیخی است که دامن خود را پر از سنگ می کرد و به سر پامنبری هایش می کوبید، تا به زور گریه کنند.

✍مدّاحی که به بهانه ی جذب جوانها، باب هر بدعت و سبکی را به مجلسِ روضه ی اباعبدالله علیه السّلام باز می کند، خداپرست نیست، مردم پرست است.

✍مداحی که روضه امام حسین را میتینگ تبلیغاتی احزاب و گروه های سیاسی کند مداح نیست, پادوی سیاسی است.

✍مدّاحی که هر سبک و شعر بی محتوایی را از خواننده ی لس آنجلسی و تکنو، پاپ و رپ را واردِ نوای روضه اش کند، مداح نیست.. حداکثر یک خواننده است.

✍مدّاحی که سیگار و . . . قلیان بکشد، پا به هر مجلس و محفلی بگذارد و رفقای نااهل دور برش باشند، مداح نیست.. آبروریز اهلبیت است. چرا که امام صادق(ع) فرمود:

یا مَعْشَر الشِّیعَةِ إنَّکمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إلَینا کونُوا لَنا زَیْناً وَ لا تَکونُوا عَلَیْنا شَیْناً. 

ای شیعیان، شما به ما منسوب هستید، پس مایه_زینت ما باشید نه مایه ی آبروریزی ما. (مشکاة الأنوار، ص 67 )

✍مدّاح امام حسین علیه السلام و بچّه هیئتی اهل تهذیب و مراقبت است و با عمل و رفتار خود، مردم را عاشق امام حسین علیه السّلام می کند.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، هم #شور دارد و هم #شعور. او با عقل و احساس و عاطفه، عشق و رسم اهلبیت علیهم السّلام را در دل مردم روشن نگاه می دارد.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، اولین گریه کننده ی مجلسش، خود اوست.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، اهل سیاست و بصیرت است؛ نه سیاست بازی.

خط مشی می دهد و آزاده پرور است.

دین را به این دولت و آن دولت، نمی فروشد.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، از کل شهدای کربلا، فقط عباس و اکبر و قاسم علیهم السّلام را نمی شناسد، باسواد و اهل مطالعه است.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، قیام عاشورا را، درس های کربلا را و زیبایی های آن را در قالب شعرهای پرمغز و روان و حزین، در جان شیعه می ریزد. نه وصفِ چشمِ شهلا، قد و هیکل و اشعار سبک و پیش پا افتاده و بی مغز.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، عاقل و اصیل است، نه دیوانه، غالی، نادان، سگ و کلب و کلاغ.

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، خواننده و سوپراستار و دیجی و سلبریتی نیست.. روضه خوان، اهلِ طهارت، پاکی، عشق و خلوص است.

 

✍مدّاح امام حسین علیه السّلام، بیکار، تنبل و تن پرور نیست.

روضه خوانی، هنر و عشق اوست، نه شغلش.

✍هیئت امام حسین علیه السّلام، از تلاوتِ قرآنِ آغاز مراسم آن هم، گریه و عزا می بارد.

✍هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که وقتی از آن خارج شدی، دریافتی داشته باشی؛ به علمت، به فهمت، به معنویتت، به عشقت، به طراوت روحت، به خُلق و رفتارت، افزوده شده باشد.

 

✍هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که در آن، رزق یک سال و چه بسا یک عمر، فهم و شور کربلایی دریافت شود.

✍هیئت امام حسین علیه السّلام، هیئتی است که در آن، حسینی شویم.