به بهانه خروج دیوانه ای به نام ترامپ از برجام

داشتم وقایع سالهای اخیر را مرور میکردم.فریادها و نگرانی های رهبر عزیز بر آنانی که فکر میکردند باید همه چیز را تجربه کنند بدون اینکه به هزینه این تجربه توجهی کرده باشند. نهیب های رهبر فرزانه کارگر نیافتاد و تجربه ای تلخ در حال وقوع بود. بسیاری از دلسوزان در مجلس از این همه خونسردی و البته بی توجهی دولتمردان و مذاکره کنندگان اشک ریختند و ملتمسانه از آنان خواستند تا در تصویب برجام تجدید نظر کنند اما این سند مهم تنها ظرف مدت چند دقیقه در مجلس شورای اسلامی تصویب می شود! مجلسی که برای تنها یک بند از قانون بودجه ساعتها و حتی روزها وقت صرف میکند، ظرف چند دقیقه سند بین المللی برجام را بدون توجه به تذکرات اساسی و مهم رهبر معظم انقلاب و کمیسیون ویژه برجام به تصویب می رساند!!

اما از سویی دیگر دلسوزان نظام و آنانی که دست خبیث و کثیف آمریکایی ها را در طول این سالها خوانده اند، تنها به تماشا نشستند چون چاره ای نداشتند. چون نمیتوانستند به آن عده خوش بین و به قول رهبر معظم سهل اندیش بفهمانند که چه دارد بر سر کشور و مملکت می آید که البته این خوش بینانه ترین نگاه ممکن و قضاوتی بسیار مثبت در خصوص آنان است چراکه اگر قدری بی انصافی و جسارت در قضاوت در کار باشد، به خیانت در امانت نیز متهم می شوند!

صادقانه بگویم در مقابل سوالات پی در پی دانشجویانم درمانده ام! مانده ام از چه دفاع کنم؟!! از هسته ای که دو دستی تقدیم شد و رفت! یا از تحریم هایی که ماند و حتی بسیاری در فرمی جدید علیه ما وضع شد! و یا از خوش بینی و سهل اندیشی مذاکره کنندگان! اما مطلب دکتر پیمان مولوی را منصفانه دیدم و فارغ از مباحث پیچیده سیاسی و اجتماعی حاکم بر این روزها، اگر بخواهیم شکل اقتصادی موضوع را مطمح نظر قرار دهیم مطالب ایشان که در ذیل بیان می شود، میتواند قدری سامان دهنده مشکلات کشور در شرایط کنونی باشد:
«ترامپ خروج امریکارا از برجام اعلام کرد! همه اقتصاد ایران به گونه ای منتظر این خبر بودند! اما آیا برنامه ای برای روزهای پیش رو داریم؟
هنوز بر همان روشهای قدیمی اصرار داریم ، هنوز در حال و هوایی قدم بر می داریم که ٢٠ سال پیش بوده !
بارها اشاره کرده ام شناخت ما در حوزه تامین مالی، سرمایه گذاری از اقتصاد امروز جهان بسیار ناقص و سطحی است!
همین جمله کافی است تا شناخت نادقیق ما را از مکانیزمهای مالی و اقتصادی جهان نشان دهد:
"با خروج امریکا از برجام اروپا راه خود را جدا خواهد کرد "
از بعد اقتصادی نه اروپا و نه چین هیچکدام نمی توانند فعلا نقش امریکا را در تعاملات خود بی اهمیت بدانند! دلیل ان بسیار روشن است ، تعاملات اتحادیه اروپا و چین با ایالات متحده امریکا بزرگترین تعامل دوجانبه جهانی است! تمام اهرم های مالی بعد از جنگ جهانی دوم بگونه ای طراحی شده است که ایالات متحده را به عنوان صحنه گردان اصلی دراورده است ( البته این امر در حال تضعیف است) .
تمامی سیستم های رتبه بندی اعتباری بین المللی کماکان در ید ایالات متحده امریکاست ، تمامی بانک های پرایم در دنیا مستقیم یا غیر مستقیم سهامداران امریکایی بالقوه ای دارند، صنعت بیمه نیز وضعیت مشابهی دارد!
حتی سیاستمداران اروپایی قدرت اعمال فشار بر بانکها و مراکز مالی را ندارند ! چرا چون نظام اقتصادی در جهان برخلاف انچه ما در ایران تصور میکنیم در دست سیاستمداران نیست بلکه بر عکس است.
چه باید کرد؟ منتظر بمانیم و رشد اقتصادی کشورهای منطقه را ببینیم ؟
باید از امروز شروع کنیم !
📝 اولین کار اعتقاد به توان تمامی نیروهای ایرانیان داخل و خارج از کشور است ! باید از هرزروی نیروی انسانی جلوگیری کنیم! متاسفانه روند خروج نیروهای متعهد و متخصص به خارج از ایران ادامه دارد و این روند باید با ایجاد فضایی مساعد برعکس شود.
📝 دومین،  اقدام که می تواند مفید باشد استفاده از نسلی متفاوت از مدیران در در جایگاه های مدیریتی مبتنی بر شایسته سالاری است به جوانانمان اهمیت بدهیم و آنها را ببینیم.
📝 سومین اقدام ، ایجاد مشوق های بسیار جذاب برای سرمایه گذاران "داخلی" و "خارجی" است ، ما هم اکنون شاهد فشار بسیار بر تولیدکنند گان و کارافرینان داخلی هستیم و با تسهیل گری می توانیم فضا را مساعد و امید را به فضای اقتصادی تزریق کنیم ، این امر میتواند با سیاستهای تشویقی مالیاتی ، کم کردن فشار تامین اجتماعی ، تسهیل شرایط کسب و کار و ... صورت پذیرد.
📝 چهارم، تجدید ساختار اقتصاد ایران است ، تجدید ساختار اقتصاد ایران بدون اجرای موارد فوق روی نخواهد داد، چون کسانی که ایجاد کننده بحران های اقتصادی کنونی هستند  توانایی تجدید ساختار را ندارند و نخواهند داشت.
📝 پنجم، تعریف روابط اقتصادی جدید و تعاملی با کشورها مبتنی بر دانش و نه شعار ، در این بخش ما نیازمند روابط عمومی حرفه ای اقتصادی و فرهنگی ایران در جهانیم ، باید پتانسیل های
ایران عزیز را با کمک تیم های بین المللی قوی در گوش جهان فرو کنیم! باید اقتصاد ایران در تمام جهان حضور داشته باشد، حضوری حرفه ای و متفاوت !
📝 ششم، اموزش اجرایی و تغییر در نظام اموزشی ایران و تبدیل ان به نظام اموزشی اینده محور! این تغییر از مهدکودکها شروع و به دانشگاه ها خواهد رسید، تربیت نسلی که جهان را بشناسد ، اعتماد به نفس داشته باشد و به کشور افتخار کند.
📝 هفتم، اهمیت دادن به خدمات در کشور ، ایران میتواند کشور را مبتنی بر خدمات تولید ناخالص را بسیار افزایش دهد ، باید این فضا اماده شود و همه بدان اعتقاد داشته باشند.
📝 هشتم، حقوق مالکیت معنوی  و اهمیت دادن به آن و ایجاد بستر های حرفه ای و کارا در این حوزه، بستر هایی که خود حافظ منافع باشد و سدی برای ان نباشد و این روند با تسهیل گری روی خواهد داد! چطور می شود ثبت برند تجاری در کشورهای توسعه یافته یک ماهه روی دهد اما در ایران ما این زمان ممکن است به شش ماه برسد.
📝 نهم، اعتقاد به اینکه باید جهان اطراف را خوب ببینیم و رصد کنیم ، مداقه کنیم و چرخ را دوباره نسازیم ، همان کاری که استارت اپ های ایرانی ان را شروع کرده اند.
استاندارهایمان را بالا ببریم و با مشاوران بین المللی  و داخلی مستقل تعامل کنیم هر طور که می توانیم.
📝 دهم، مبارزه باقدرت با فساد ، این امر میتواند خود یکی از بزرگترین تسهیل کننده های رشد اقتصادی ایران باشد.
📝 امید داشتن! امیدوار بودن و امید ساختن!
باید تا دیر نشده شروع کنیم ، ما توانمندی توسعه را داریم ، همین بس که اقتصاد ایران علارغم این همه فشار به زانو درنیامده است!»